พระพุทธเจ้าสอนให้เรามีสติ เหลียวซ้ายแลขวา คอยรู้สึก รู้สึกบ่อยๆนะ ต่อไปเนี่ย ไม่เจตนาจะรู้ มันก็รู้เอง พอร่างกายเคลื่อนไหวนะ เรามาฝึกสมาธิให้ได้สมาธิชนิดที่จิตตั้งมั่น พุทโธไปจิตหนีไปคิดรู้ทัน ใครหายใจก็หายใจไปจิตหนีไปคิดรู้ทัน จิตไหลไปอยู่กับลมหายใจรู้ทัน จิตมันเคลื่อนไป ... รู้ลมหายใจไปนานไปนะ ใจจ่ออยู่ที่ลมอย่างสบายๆ เคล็ดลับอยู่ที่สบายนะ พอรู้อย่างสบายๆ บริกรรมนิมิตคือลมหายใจ พอเรารู้ทันจิตที่เคลื่อนไปจิตที่ไหลไป จิตก็จะตั้งมั่นขึ้นมา ... จิตไม่มีราคะก็รู้ จิตไม่มีโทสะก็รู้ จิตหลงไปก็รู้ จิตรู้สึกตัวอยู่ก็รู้ ... สติระลึกลงไปที่ปีติเห็นปีติดับไป เนี่ยเค้าทำวิปัสสนาในสมาธิ เค้าดูองค์ฌานที่เกิดดับ ... เคล็ดลับของการดูจิตก็คือห้ามไปจ้อง ห้ามไปรอดูว่าจะมีอะไรให้ดู